Vefat yıldönümü (10 Şubat 1918) vesilesiyle, bir önceki yazımızda Osmanlı İmparatoru Sultan Abdülhamid’den söz ettik.

Kaderin garip bir tecellisi olarak, bir sonraki gün olan 11 Şubat ise, Bizans İmparatoru Heraklius’un vefat yıldönümüdür. Bu vesilesiyle, bugün de ondan söz edelim.

Garip bir tevafuk da şudur ki: Sultan Abdülhamid, nasıl 30 yılı aşkın süreyle Osmanlı devletinin başında bulundu ise, İmparator Heraklius de aynı şekilde 30 yıldan fazla (610-641) süreyle Bizans devletinin başında bulundu. Keza, ikisi de mükerrer defalar hem darbe girişimine maruz kalmış, hem de ölüm tehlikesiyle burun buruna gelmişlerdir.

Ve bittabiî, her iki devletin yönetim merkezi de İstanbul olmuştur.

Sultan Abdülhamid, Osmanlı padişahları arasında en takvalı olanlar arasında gösterilir. Ehl-i tarîk ve ehl-i takvâ bir zâttır. Şahsî hayatı da dindarânedir. Ne var ki, cunta tehdidi ve askerî darbe tehlikesi sebebiyle, onda vehim hastalığı kuvvet bulmuştur. Otuz sene boyunca, kendini adeta Yıldız Sarayı’na hapsetmiş ve başka hiçbir yere seyahatte bulunma cihetine gitmemiştir.

Hz. Muhammed (asm) ile çağdaş olup “İslâma davet mektubu”na muhatap olan Bizans İmparatoru Heraklius da, gerçekte bir Peygamber aşığıdır. Ne........

© Yeni Asya