Bediüzzaman istibdat ve baskının fikir dünyasındaki olumsuz sonuçlarına dikkat çekerken, İslâm âleminde “Ehl-i Sünnet çizgisinden sapma” olarak değerlendirilen batıl fırkaların ortaya çıkmasına zemin hazırlayan başlıca sebebin “ilmî istibdat” olduğunu ifade ediyor.

Çünkü istibdat, baskıcı uygulamalarıyla husumetleri uyandırır, ihtilâfları körükler, İslâmı zehirler, farklı fikirleri daha da keskinleştirerek marjinal ve uç noktalara sürükler.

Osmanlı döneminde “devlet-i âliyede meşrutiyet-i ilmiye tesis etmek” gereğinden bahis açarak bilim özgürlüğüne vurgu yapan Said Nursî, bunun sağlanması durumunda ilme dayanan bir kamuoyunun gelişeceğini; bunun da garaz, enaniyet, vehim ve şüpheleri........

© Yeni Asya