İsyancıları “Kardeşi kardeşe kırdırmayın. Yapılacak tek birşey var: Millet irşad edilmelidir” diyerek uyaran Bediüzzaman’ın bu tavrı olmasaydı, tarih çok daha farklı şekillenirdi.

Aynı şekilde, ta Osmanlı zamanından itibaren Türklerle Kürtlere, yüzyıllardır sürdürdükleri ittihad ve ittifakı muhafaza etmelerini ısrarla telkin ve tavsiye eden Bediüzzaman’ın bu yöndeki samimî gayretleri olmasaydı, tahripkâr tesirleri bir miktar azalmış olsa da yer yer hâlâ devam eden “Türkçülük-Kürtçülük fitnesi”ni büyük ölçüde ve gerçek anlamda “etkisiz hale getirip” söndürebilmek bu kadar kolay olur muydu?

Aynı şey, Alevî-Sünnî ayrımcılığını alevlendirmeye yönelik tahrikler için........

© Yeni Asya