Her birisi farklı çevrelerden gelen, değişik mizaçlara ve meşreplere sahip olan bu Nur hâdimlerine Üstad Bediüzzaman’ın; gösterdiği müsamaha, hoşgörü ve müspet yaklaşımlar ile, hiçbirisini kırmadan, incitmeden hepsini müşterek havz-ı kebir içinde hizmette teksif edebilme hünerini gösterdiğini görüyoruz.

Üstad Bediüzzaman’ın; “aziz”, “sıddık”, “fedakâr”, “sebatkâr”, “muhlis” sıfatlarıyla “kardeşlerim” diyerek; takdir ve teşvik ederek değer verdiği bu mümtaz ağabeyler de, Üstad’ın bu takdirlerine ve övgülerine lâyık olabilmek için, canlarını ve mallarını ortaya koyarak, bütün himmetleri ve gayretleriyle hizmetten hizmete koştular.

Bu meyanda, Nurlar’la hizmetten başka bir gayeleri olmayan bu fedakâr hâdimlerin de, beşer olmaları hasebiyle, bazı hataları ve kusurları olması mümkündür.

© Yeni Asya