Merhum Mehmed Akif Ersoy’a “Zülmü alkışlayamam” dedirten bir sır vardı her halde. Hatırlanacağı üzere “İstiklal Marşı Şairi” Mehmed Akif şöyle der: “Zulmü alkışlayamam, zalimi asla sevemem;/ Gelenin keyfi için geçmişe kalkıp sövemem./ (...) Kanayan bir yara gördüm mü yanar ta ciğerim,/ Onu dindirmek için kamçı yerim, çifte yerim!/ Adam aldırmada geç git!, diyemem aldırırım./ Çiğnerim, çiğnenirim, hakkı tutar kaldırırım! (...)”

“Konuşan Türkiye” hedefi, ideali ve tartışması her zaman için geçerli olmuştur. Fakat konunun ‘manşet’lere taşınması 1980 darbesine ve darbecilerine karşı başlatılan siyasî itirazla kabul görmüş. Her darbe döneminde olduğu gibi o günlerde de ‘konuşmak’, daha doğrusu ‘idarecilere muhalif görüş beyan etmek’ fiilen suç olarak görüldü. Buna karşılık “Konuşan Türkiye” diyenler konuştu ve uzun dönemde böyle diyenler haklı........

© Yeni Asya