Her biri, denizin taşkınlığına karşı toprağı koruyan sessiz birer asker gibiydi. Allah’ın yarattığı su, deniz olup dağları aşamazken, yine O’nun emriyle bu kez kar olarak yücelere çıkıyor; kış boyunca kardeşi hükmündeki denizi yükseklerden temaşa ediyordu. Demek ki suyu durduran dağlar Allah’ın izniyle onu zirvelerine çıkarabiliyor; mahlûkat, emredilene kayıtsız şartsız itaat ediyor.

Aynı suyun, dağların bağrına sızıp mağaralar açması, zamanla o dev kütleleri bile çökertebilmesi insanın yaratılışına da bir ayna tutuyor. Çünkü insan da dağlar gibi görünür fakat su misali görünmeyen küçücük bir mikrop, onun bedenini eritir, gücünü dağıtır, hayatını altüst eder.

İnsanoğlu çoğu zaman kendini vücuduna malik zanneder. Oysa gözlerinin altında beliren mor halkalara hükmedemez. Saçları beyazlayıp dökülürken........

© Yeni Asya