İslâm hukukunda içtimâî, siyasî literatürde “ehl-i hal ve’l-akd”, seçmek, akdetmek ve azletmek, antlaşmayı feshetmek anlamındadır. Yani, İslâm âmme hukuku terimi olarak devleti idare edecekleri seçme ve gerektiğinde azletme yetkisine sahip olmaktır.

İslâm hukukunda Müslümanların devlet başkanına “halife, imam, emir, sultan” denir. Meşrutî, demokratik bir sistemde “seçimle” iş başına gelen yöneticiler, tek söz sahibi değiller. Kur’ân’da sure ve ayetlerde vurgulanan “meşveret” ve “şûra” yani meclis, parlamenter sisteme göre hareket etmek zorundadırlar. Asr-ı Saâdet’te, “Veşavirhum fil-emri/Ve işlerde onlarla istişare et.”, “Ve emruhum şûra beynehum/Onların aralarındaki işleri istişare iledir.”1 ayetleri tam olarak uygulanmıştır. Bediüzzaman, Asr-ı........

© Yeni Asya