Bir gün, cami avlusunda oturan müftü, muezzin, birkaç kişinin yanına oturur. Biraz dinler ve tok sesle, “Bakın bakalım şu dağa, ne görüyorsunuz!” diye sorar. “Dağ, Hacı ne görelim!?” “Biraz dikkatle bakın!” “Ağaç ve kaya Hacı!” Sonra, okuma-yazma bilmeyen okumuşlara şu ibretli dersi verir:

“Burada oturmuş dünya işlerini dedikodu edeceğinize baksanıza şu dağlara, ağaçlara Allah’ın celalî ve cemalî isimleri nasıl tecelli etmiş?” Bak dağlara haşmeti gör, bak çaylara rahmeti gör! “Şimdi, bak çeşmelere, çaylara, ırmaklara; yerden, dağlardan kaynamaları tesadüfî değildir.”1

Niye onlar öyle, Hacı Mahmud böyle? İnsanda kör nokta ve kör hissiyat vardır. Geçmiş, gelecek zamanın, varlıkların ve hadiselerin özünü, arkasındaki kudret elini görememek, anlamamak, hissetmemektir! Bir........

© Yeni Asya