Elbette bugün tek konunun 6 Şubat depremleri olması gerekirdi. Orada yapılan çoktan tamamlanmış olan, yeniden kurulan şehirleri konuşmalıydık. Halkla yapılan röportajlarda herkesin yüzü gülmeliydi. Kalan ufak tefek eksiklikler ve aksaklıklar da olabilirdi ama onlar da hani nazar boncuğu derdik.

Cahit Sıtkı’nın "Memleket İsterim" şiirindeki gibi “Olursa bir şikâyet ölümden” olmalı idi ama o da eceli ile ölümden olmalıydı. Medyası da siyaseti de son derece parçalı hale gelmiş bir ülkede fazla ütopik bir talep olsa da en azından iktidar tarafının bir şekilde bunun üzerinde durmasını beklenirdi. Ama olmadı, olamadı.

Önce ülke içinde yeniden siyasetin ateşi yükseldi, medya ayak uydurdu bu duruma, her yerde, her kesimden hainler ve kahramanların adlarını duyduk, okuduk. Elbette sosyal medyada olay tam olarak kamplaşma halinde ve oraya bakmaya bile gerek yoktu.

İç siyasette durum zaten belli aslında, sanki her gün yeni bir gündeme uyanıyormuş gibi hissetsek de kendimizi aslında aynı gündem üzerinden farklı hamleleri tartışıp duruyoruz. Sanki siyaset halkın kafası bir an bile rahat etmesin diye yapılıyor gibi. Hadi siyasetin ağırlıklı kısmı bunu böyle yapıyor da medya buna nasıl aynı hassasiyetle eşlik ediyor, o tarafını anlamak gerçekten oldukça zor.

Bugün 6 Şubat. Yani 2023'te yaşanan tarihin en yıkıcı depremlerinden birinin ikinci senesi. Neler yaptık o arada bölge halkı için bu ülkede yaşayan........

© Yeni Ankara