Allah’ın Nizamı İslâm (1)

Prof. Dr. Yusuf Özertürk

İNANMA İHTİYACI VE DİN

*İnsan, Beden ve Ruh’tan (fizik-metafizik) müteşekkil bir varlıktır. Bedeninin ihtiyaçları olduğu gibi (nefes alıp-verme, su, gıdalar, vs), Ruhî yapısının da ihtiyaçları (inanma, güvenme, sevme, mutluluk, bekâ isteği, vs) vardır. İnanma duygusu insanın genetik programında vardır. Doğan bebek fıtrî olarak annesinin memesini arar. Şüphesiz ki, Bebek bunu akıl ederek yapmaz. Onun genetik programında beslenmesinin memeler vasıtasıyla olacağı işlenmiştir. İnsan büyümeye başladıkça, en yakınlarına (Anne-Baba) inanma-güvenme ihtiyacını hisseder. Daha sonra insan, ihtiyaçlarının teminine tek başına güç yetiremeyeceğini anlar. Bu duygu topluluk halinde yaşamasını gerekli kılar. İnsan belirli bir süre sonra, anne-babasının, sevdiklerinin öldüğünü ve kendisini terk ettiğini müşahede eder. Bu durum kendisinin de ölümlü olduğu düşüncesine götürür. İnsan, doğumlarla yeni hayatları gördüğü gibi, ölümlerle de hayattan kopanları birlikte müşahede eder. İnsanın kazandığı tecrübe bilgisi, onu, Hayatı, ölümü, nereden gelip, nereye gittiğini sorgulamaya götürür. Bu sorularının cevabını çeşitli fizik-metafizik güçlerde arama ihtiyacı hisseder. İnsanlar bundan dolayı tarih boyunca çeşitli fizik-metafizik güçlere inanmış ve tapınmışlardır. Tapındıkları varlıkları ya cisimleştirip, putlaştırmış, totemleştirmiştir veya tabu, batıl inanç, sihir, büyü, mit, kült haline getirmişlerdir. İnsanlık tarihi, inanmanın-dinin insanla birlikte var olduğunu, inançsız, dinsiz insanın/toplumun olamayacağını göstermektedir. İnanma ihtiyacı doğuştan gelen bir ihtiyaçtır. Bu ihtiyaç, ilkel kavimlerden,........

© Yeni Akit