|
![]() |
![]() Νίκος ΠαναγιωτόπουλοςNewpost |
Ο Αλέξης Τσίπρας εμφανίζεται ξανά στο προσκήνιο με σχέδια για νέο κόμμα.
Αν οι εμπλεκόμενοι υπουργοί ξαναβρεθούν στις εκλογικές λίστες, τότε το πρόβλημα...
Στην πολιτική, λένε, όλα είναι θέμα timing. Στην Ελλάδα, όμως, συχνά είναι και θέμα… τρίχας.
Αν ο Κάρλ Μαρξ ζούσε, μάλλον θα έκλεινε το «Κεφάλαιο» και θα το ξανάγραφε σε μορφή σαπουνόπερας με τίτλο «Και οι πλούσιοι κλαίνε».
Στη ΝΔ και στο ΠΑΣΟΚ οι στρατηγικές γράφονται σαν πρόβες θεάτρου, πάντα με ένα μάτι στην έξοδο κινδύνου.
Αν δεν ήταν τραγικό, θα ήταν απλώς μια εξαιρετική κωμωδία γραφειοκρατίας, ανικανότητας και αδιαφορίας για τον καταναλωτή made in Greece.
Ο Νίκος Ανδρουλάκης πήγε στη Θεσσαλονίκη για να δείξει ότι το ΠΑΣΟΚ δεν είναι απλώς ο «τρίτος παίκτης», αλλά δύναμη εξουσίας με συγκεκριμένο σχέδιο.
Ο πρώην πολιτικός αρχηγός θα πίνει καφέ με τον μαφιόζο για να μείνει… πολιτικά δικτυωμένος.
Η Εθνική ομάδα αξίζει κάθε συγχαρητήριο. Το ίδιο και ο Γιάννης. Αυτό που δεν αξίζει είναι η πολιτική εκμετάλλευση της λάμψης τους.
Στο «καλώδιο» Ελλάδας–Κύπρου–Ισραήλ, ο ΥΠΕΞ ανεβάζει τόνους: «Όποιος νομίζει ότι με επιθέσεις θα το υπονομεύσει, θα μας βρει απέναντι» λέει.
Είναι κρίση, αλλά είναι και επένδυση. Είναι άγχος, αλλά και απόδοση. Είναι ενοίκιο,...
Όπως έλεγε ο Ζακ Σιράκ (Jacques Chirac), «οι υποσχέσεις δεσμεύουν μόνο εκείνους που τις πιστεύουν»
Η πολιτική στην Ελλάδα είναι πάντα έτοιμη για sequel. Μόνο που το κοινό δεν αγοράζει...
Στην περίπτωση του Αλέξη Τσίπρα, το Μαξίμου μοιάζει να γράφει το σενάριο για το...
Η συνέντευξη του Αλέξη Τσίπρα στη Le Monde δεν ήταν μια απλή εξομολόγηση. Ήταν περισσότερο μια δήλωση παρουσίας
Η Ιστορία μας διδάσκει ότι τα όρια ανάμεσα στον αντισημιτισμό και την πολιτική κριτική στο κράτος του Ισραήλ είναι λεπτά αλλά υπαρκτά
Όπως ο Χίτλερ το 1938, έτσι και σήμερα Μόσχα, Πεκίνο και περιφερειακοί παίκτες αμφισβητούν το status quo
Κι έτσι, η Πάρος – το διαμάντι των Κυκλάδων – κινδυνεύει να γίνει το σκουπιδομάνι.
Η γεωπολιτική δεν είναι σταθερότητα· είναι ρευστότητα. Και η πολιτική δεν είναι «σωστή πλευρά της ιστορίας» – είναι σωστή ανάγνωση του μέλλοντος.
Υπάρχει μια ειδική κατηγορία επαγγελματιών υπερασπιστών των δικαιωμάτων....
Η δημοσιογραφία δεν είναι σαλόνια και social media. Είναι δουλειά δύσκολη, με λάσπη, βούρκο, ρίσκο και κόστος.
Το «επιτελικό κράτος» του Κυριάκου Μητσοτάκη που πλασαρίστηκε ως η εγγύηση αποτελεσματικότητας, απέτυχε πολιτικά.
Η πολιτική με τα θαλάσσια πάρκα εντός χωρικών υδάτων άφησε κενά που έσπευσε να...
Η Εισβολή του Ιουλίου ήταν στρατηγικά μελετημένη και εκτελέστηκε μεθοδικά,...
Γιατί, στην τελική, όλοι ήξεραν ότι εκείνη πουλούσε. Πουλούσε αίμα. Πουλούσε...
Η προσπάθεια να βαφτιστεί το διεθνές δίκαιο "αντικομμουνιστικό" και να ενταχθεί...
Δέκα χρόνια μετά, το καπάκι της κρίσης ξαναπετάγεται στον αέρα — αυτή τη φορά με το σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ.
Ας το καταλάβουμε όλοι: δεν βρισκόμαστε απέναντι σε έναν καλόπιστο γείτονα με διαφορετική νομική προσέγγιση.
Μόνο που σήμερα, μετά και τη νέα επίθεση Χαφτάρ στην Ελλάδα για τα θαλάσσια...
Καραμανλής και Σαμαράς, όσο κι αν διαφωνεί κανείς με επιμέρους πτυχές της πολιτικής τους, μιλούν από την εμπειρία της διαχείρισης εθνικών κρίσεων.
Ο ΣΥΡΙΖΑ ηττήθηκε από τον Τσίπρα του τέλους: έναν ηγέτη που προτίμησε να διαλύσει, παρά να μεταβιβάσει.
Το ερώτημα είναι αν είμαστε σύμμαχοι με φωνή — ή απλώς χρήσιμοι όταν χρειάζονται κι αναλώσιμοι όταν τελειώσουν οι ρόλοι.
Η Ελλάδα, παγιδευμένη ανάμεσα σε συμμαχίες, εξαρτήσεις και περιφερειακές...
Μέσα σε αυτό το τοπίο, η αντοχή του Νίκου Ανδρουλάκη και η επιμονή του σε μια...
Ο κ. Βρούτσης ξεκίνησε δυναμικά με τελεσίγραφα και ανέβασε την ένταση όπως ανεβαίνει ο Γιαννακόπουλος τις κερκίδες.
Το μόνο δημιουργικό σ’ αυτή την ιστορία, είναι ο κυνισμός του συστήματος. Που ζητά από τα παιδιά να δοξάσουν ό,τι φρόντισε να τους κόψει.
Όταν η πολιτική μετατρέπεται σε προσωπική αντιπαράθεση με τους συνδικαλιστές, όλοι χάνουν
Δύο χρόνια πόλεμος. Δεκάδες χιλιάδες νεκροί. Πόλεις ισοπεδωμένες, γενιές ακρωτηριασμένες. Και όμως, η παρτίδα συνεχίζεται.
Σήμερα, η Ε.Ε. δεν έχει ούτε αφήγημα, ούτε κατεύθυνση. Το μόνο που της απέμεινε...
Το Κασμίρ είναι μια παλιά πληγή που δεν έκλεισε ποτέ. Κάθε νέα σπίθα μπορεί να γίνει πυρκαγιά.
Φαντάσου: κόκκινος καπνός να βγαίνει όχι από την καμινάδα της Καπέλα Σιστίνα αλλά από καπνογόνο ultras
Χωρίς ρεύμα, οι τηλεπικοινωνίες, οι τράπεζες, τα νοσοκομεία, όλα γονατίζουν σε λίγες ώρες
Αν το ζητούμενο ήταν να θάψουμε τη δικογραφία στην πληθωρική της έκταση, νομίζω τα καταφέραμε
Η φράση «παρκάρω όπου γουστάρω» δεν είναι απλώς στάση ζωής – είναι εθνική ιδεολογία
Από τις πολεοδομίες λείπει προσωπικό, τεχνογνωσία, εξοπλισμός, ενίοτε και φως...
Αλλά η Ιστορία θυμίζει κάθε Πρωτομαγιά ότι η ελευθερία, ο χρόνος, ο μισθός, η ζωή με αξιοπρέπεια δεν χαρίζονται. Κερδίζονται.
Δεν κρατούσε σκήπτρο, δεν φορούσε στέμμα, δεν διέθετε μηχανισμούς εξουσίας
Ο Τραμπ δεν έχει καν επιστρέψει στον Λευκό Οίκο (ακόμη τουλάχιστον), αλλά η...
Αυτό είναι το στοίχημα – όχι μόνο για την Εθνική, αλλά για όλη την Ελλάδα.