Yıldırım Koç yazdı…

www.yildirimkoc.com.tr

1848 yılında yayımlanan Komünist Manifesto şu cümleyle bitiyordu: “Bütün Ülkelerin Proleterleri, Birleşin!” (“Proletarier aller Länder, vereinigt euch!”).”

Daha önceki yazılarımda Amerikan, Alman, İngiliz ve Fransız işçilerinin, emperyalist sömürüyle birlikte milliyetçileştiğini ve şovenleştiğini, kapitalizmin mezar kazıcısı olmaktan çıkarak, kapitalizmin payandalarına dönüştüğünü, emperyalist güçlerin NATO, Uluslararası Para Fonu, Dünya Bankası, Dünya Ticaret Örgütü gibi uluslararası örgütlerine karşı çıkmadıklarını, kendi devletleri ve sermayedarlarıyla özdeşleştiklerini anlatmıştım.

Bir de uluslararası sendikal örgütler var. Peki, bu uluslararası sendikal örgütler, işçi sınıfının uluslararası düzeyde kader ve mücadele birliğini örgütlüyor mu? Bırakın kader ve mücadele birliğini örgütlemeyi (enternasyonalizmi), farklı ülkelerin işçi sınıflarının birbiriyle dayanışmasını, yardımlaşmasını örgütlüyor mu?

Kesinlikle, hayır.

Bu konuda kısa bir yazıda ayrıntıya girebilmek mümkün değil. 2023 yılında yayımlanan Uluslararası Sendikacılık Tarihi kitabımda (Tekgıda-İş Sen. Yayını, İstanbul, 2023) uluslararası sendikal örgütlerin doğuşu, gelişimi ve günümüzdeki durumuna ilişkin ayrıntılı bilgi bulunmaktadır. Bu yazıda günümüzdeki durumu özetleyeceğim.

Birinci nokta, uluslararası sendikal örgütlerin demokratik yapılar olmadığı. Çok üyeye sahip olan ve çok üye üzerinden aidat ödeyen emperyalist ülke sendikaları, bu örgütlere hakimdir. Kendi ülkelerinde devletleri ve sermayedar sınıflarıyla bütünleşmiş olan bu sendikal örgütler, uluslararası sendikal yapılarda işçi sınıfı enternasyonalizmini değil, kendi ülkelerinin çıkarlarını savunurlar. Diğer bir deyişle, uluslararası sendikal örgütler, enternasyonalizmin değil, emperyalist ülkelerin politikalarının sendikal alana yansıtılmasının araçlarıdır.

İkinci nokta, bu amaç doğrultusunda faaliyet gösteren uluslararası sendikal örgütlerde çok sayıda devlet görevlisi (ajanı) faaliyet gösterir. Görevleri, hem dünyanın çeşitli ülkelerindeki sendikal gelişmeler konusunda bilgi toplamak, hem de uluslararası sendikal örgütlerde işçi sınıflarının uluslararası düzeyde ortak mücadelesi doğrultusunda gündeme gelebilecek önerilere engel olmaktır.

Üçüncü nokta, bu örgütlerin hiçbir gücünün olmamasıdır.

Dan Gallin, uluslararası sendikacılık hareketinde çok önemli bir isimdir. Gallin, 1965 yılından 1997 yılına kadar 32 yıl aralıksız olarak Uluslararası Gıda İşçi Sendikaları Federasyonu’nun (IUF) genel sekreterliğini yaptı. Uluslararası düzeyde çok saygın bir yeri vardı. Dan Gallin, 1949 yılında kurulan Uluslararası Hür İşçi Sendikaları Konfederasyonu (ICFTU) ile 1920 yılında kurulan Dünya Emek........

© Veryansın TV