Hüseyin Vodinalı yazdı…

Pepe Escobar’ı çoğunuz tanımaz bilmez, bu yazı ne alaka diye sorabilirsiniz.

Ben tanırım. Kendisi Avrasya camiasında tanınmış bir gazeteci ve yazardır.

Hem de şahsen de tanırım, rakı içmişliğimiz bile vardır.

Brezilya asıllı bir anti emperyalist serbest gazeteci olarak Amerika ve Avrupa’nın yanı sıra Rusya ve Çin’de sevilen ve okunan bir kalemdir.

Yazıları çok güzeldir, esprili, anlatımı derinlikli ve tarihseldir. Müzik zevki de iyidir, işe ilk olarak sanat muhabiri olarak başlamış sanırım.

Anti emperyalist çizgisi sağlamdır. 30 yıllık çok deneyimli bir gazetecidir. Gitmediği yaşamadığı yer de yok gibidir.

İşte bu eğlenceli üslubuyla tanıdığım sevdiğim ve bloğuma da sık sık çevirerek aldım Pepe, geçen aylarda uzun bir Çin ve Sincan gezisi yaptı.

Özellikle de İpek yolunu gezdi ve tarihi ticaret ve kültür yolları hakkında üç güzel yazı kaleme aldı.

Hepsini de heyecanla okudum.

Fakat yazılarında beni bir şey rahatsız etti.

Üç yazısında da Türklerin tarihsel rolünü es geçmek gibi bir kaygı gütmüş.

Şimdi bunu şu açıdan bakınca anlayabiliyorum; Çinliler, kahrolası NATO’nun üyesi Türkiye’nin Batı adına Uygur bölgelerinde sürdürdüğü Atlantikçi Turancılıktan rahatsız, eyvallah.

Ama sırf bu yüzden, tarihsel ve nesnel olarak Türkleri yok sayamazsın.

Üç yazısından özellikle ilkinde ve üçüncüsünde bu gayreti net olarak gördüm ve Pepe’ye yakıştıramadım.

Dünyayı gezmiş, 30 yıl hegemonyaya karşı kalem sallamış bir gazeteci objektiflikten uzaklaşmamalı.

Şimdi gelelim neden kızdığıma.

“Tüm Dünya İpekyolu’nun bir Sahnesidir” diye başlık attığı yazısında, Romalılar ve Baktriya’dan başlayıp Partlara, Hintlilerden Perslere kadar kim varsa söz ediyor, hatta Araplardan da fazlasıyla bahsediyor ama Türkler neredeyse yok.

Oysa her gittiği yerin adı Türkçe, mesela Taşkurgan!

Yazıdan bir bölüm:

“Birinci yüzyılın ortalarından sonra, aslında Hint-İskit (İskitlerin kökeni Türk bu arada, ama Pepe asla kabul etmez! HV) kökenli olan Kuşan İmparatorluğu, o zamanlar

© Veryansın TV