“Bir gün mutlu olacağım.”

Hepimiz bu cümleyi defalarca kurduk. Okul bitince, işe girince, ev alınca, borçlar bitince, çocuk büyüyünce...

Mutluluk hep bir sonraki durakta bekledi. Fakat aslında beklerken mutluyduk çünkü hep ulaştığımızda o şeyin kıymeti kalmaz. "Ben bunu mu istiyordum" deriz. Oraya gelene kadar canla başla emek verdiğimizi unuturuz çoğu zaman.

Bir yazar şunu söylemişti: "Mutluluk yaşanan değil, hatırlanan bir şeydir."
Yani o anda yaşadığınız anın kıymetini anlamıyorsunuz, mutluluğu bilmiyorsunuz. Fakat yıllar geçince ya da o anılardan biri eksilince, "ben mutluymuşum" diyorsunuz. O yüzden........

© tv100