Doktora tezim “Eğitim Alanı Sivil Toplum Örgütlenmeleri” üzerineydi. O çalışmada “E-STK” kavramsallaştırmasını yaparken, eğitimdeki sivil örgütlenme biçimlerinin tarihsel ve işlevsel yapısını incelemiştim. Aslında bu örgütlenmelerin kökeni çok eskilere, vakıf geleneğine kadar uzanıyor. Günümüzde sendikalar, dernekler, kooperatifler ve çeşitli oluşumlar biçiminde farklı türleri görmek mümkün. Tezimde de vurguladığım gibi, eğitim alanındaki sivil toplum yapıları 12 farklı türde faaliyet gösteriyor.

Bugün bunlardan yalnızca birine, özel okul derneklerine odaklanmak istiyorum.

Türkiye’de özel okulların sayısı son 15 yılda ciddi biçimde arttı. 1980’lerde “kolej” kelimesi bizim için neredeyse ulaşılmaz bir hayaldi. Ancak 2000’li yıllarda özellikle devlet teşvikleriyle birlikte özel okullar yaygınlaştı, erişilebilir hâle geldi. Bugün eğitim sistemimizin yaklaşık yüzde 18’i özel okullardan oluşuyor. Öğrenci ve öğretmen sayıları artarken, nicel büyümenin beraberinde nitel sorunlar da geldi: öğretmenlerin özlük hakları, yüksek okul ücretleri, fahiş kitap fiyatları ve “hayalet sınıflar” gibi konular sıkça gündeme geliyor.

Tam da bu noktada, dayanışma ve çözüm üretme amacıyla kurulan özel okul derneklerinin önemi artıyor. Bu dernekler yalnızca okulları bir araya getiren platformlar değil; aynı zamanda eğitim politikalarının şekillenmesine katkı sunan, iyi uygulamaları yaygınlaştıran ve üyelerinin haklarını savunan aktörler olmalıdır.

Milli Eğitim Bakanlığı ile doğrudan ilişki içinde bulunan özel okulların sesi, bu dernekler aracılığıyla duyulabilir. Dernekler, üyelerinin........

© tv100