İnsana dair ilk sezgi çoğu kez bir güven kredisiyle başlar; görünmeyen, ölçülemeyen ama sezilebilen bir teminat duygusudur bu. Ne var ki zaman, çoğunlukla bu krediyi sükûnetle değil, sarsıntıyla tüketir. Zira insan, yekpare bir öz değil; çatallı, çok katmanlı, çoğu zaman kendine bile yabancı bir varlıktır. Düşünce ile eylem arasındaki mesafe, bazen bir söz kadar kısa, bazen bir ömür kadar uzundur.

Yaşadığımız çağda, sözcüklerin değeri, kullanıldıkları bağlamdan çok, üretildikleri hızla ölçülür oldu. Derinlik, yüzeyde görünmediği için ötelenir; hakikat, sessizliğin içine gizlendiği ölçüde göz ardı edilir. Artık birçok diyalog, temasın değil, kaçışın aracıdır. İletişim, anlamı paylaşmak değil,........

© Turktime