Bir öğle vakti, Eyüp Sultan'da otobüs durağında beklerken, ruhum gökyüzüne bir cümle savurdu: "Bir kuş olup uçmak istedim, gözü kör insanların arasından." O zaman hızlıca not ettim bu sözü. Yaklaşık geçen 15 yıl sonrasında bu gökyüzüne savrulan cümle geldi bu gece gönlüme kondu. Neydi beni insanların arasında nefes aldırmayan? Aslında insanların ta kendisi idi. Birbirini açığından, kusurundan vurarak kendi nefislerini tatmin etme tavırları, Fütursuzca ağızdan savrulan cümle kümeleri, Öznesi kaybolmuş, yüklemi ise "isyan, küfür" dolu cümleler idi. İçimde yankılanan haykırışım bu insan güruhuna idi. Ama ben hiçbir zaman bu gönlümdeki vaveylayı dillendiremedim. Şimdi yıllar geçmesine rağmen içimde büyüttüğüm bu düşünce sarmalına bakıyorum... Uzun uzun izliyorum onu. Sahi bu cümle ruhumdan gökyüzüne savrulduğu zamandan taa bugüne kadar nasıl da sabırla beklemişti açığa çıkmayı. Biri yüksek bir tepeden haykırırcasına bağırsa sanki bütün gönül yükümü alacakmış gibi: "Bir kuş olup uçmak istediimmmmm, gözü kör insanların arasındannn" diye haykırdığında sanki o boğazındaki düğüm........

© Türkiye