“İnsanlar memleketini ve oranın güzelliklerini, özlemez mi? Hatıralarında yer tutmaz mı?” “Şimdi ne isterdin?” diye sorsanız birilerine, çoğu geçmişte yaşadığı, hiç unutamadığı şeylerden bahseder. “Ahh!..” diye başlayan cümlelerin ardı arkası kesilmez. -Ahh şimdi memleketimde olsaydım! -Sabah dinlenmiş kalksaydım. -Uykuya doyabilseydim. -Bizim zamanımızda bayramlar şöyleydi... gibi cümleleri duymadığımız bir gün yoktur. Ailesine ve kendisine ayırması gereken uzun kış akşamlarını insafsızca uzatıp gece yarılarına kadar renkli camlı kutuların esaretine kendini teslim etmiş ruh ve bedenlerden ne akşama ne sabaha hayır gelmeyeceği ne de o çok istediği memleket kokulu kahvaltılara kavuşamayacağı bilinen ama inanılmayan, daha doğrusu inanılmak istenmeyen bir gerçektir. Göz ardı edilen ve inanılması istenmeyen........

© Türkiye