“Onları kendi çocuğum gibi görüyorum. Hem okuyan çocukları çok severim...” Geçenlerde eski görev yaptığım kasabadan Arif amca ile karşılaştım. Hâl hatır sorduktan sonra çarşıdaki dairesini üniversiteli öğrencilere kiraladığını söyledi. Depozito da istememiş. Öğrenciler adına sevinmiştim. “Öğrencileri en iyi sen anlarsın. Ne de olsa senin başından da geçti” dedim. “Anlamaz mıyım” dedi. Özellikle verdim. Onları kendi çocuğum gibi görüyorum. Hem okuyan çocukları çok severim” dedi. “Bana dedemi hatırlattın Arif amca” dedim. “Nasıl yani?” dedi. “Böyle ayakta olmaz. Şu ileride bizim hemşehrilerin kahvesi var. Orada hem birer çay içeriz hem sana dedemi anlatırım” dedim. “Çok işim var ama senin hatırını kıramam” dedi. Birlikte kahveye gidip cam kenarında bir masaya oturduk.........

© Türkiye