“Ben gerçeği öğrenene kadar, öğretmenim de babama karşılaştığında niyetini söyler”

Çocukluğumu anlatmaya bugün de devam ediyorum...

Öğretmen biraz sonra elinde bir defterle girdi içeri. Herkesle birlikte ben de ayağa kalktım. “Günaydın çocuklar” deyince, “Sağ ol!” diye bağırdık; hep birlikte.

Sonra masasına geçip oturdu. Defterini açtı. “Yoklama yapalım önce” deyip üçüncü sınıftan başladı. Numarası ve adı okunan, ayağa kalkıp “Buradayım!” diyerek oturuyordu. Sonra ikinci sınıf, sonra da mini mini birlere geldi sıra. Beni ne zaman okuyacak diye bekleyip durdum ama ne numaram okundu ne adım… Defteri kapatıp çıktı gitti öğretmen. ‘Belki ilk günüm olduğu için adımı yazmamıştır deftere’ diye düşünüp ertesi günü bekledim umutla.

Ne o gün ne sonraki gün!.. Üç koca gün........

© Türkiye