“O gün neşemiz yerinde, muhabbetimize bazen yan masaların kulak kabarttığını görüyoruz.” Emekli bir subay olarak hatıralarımı anlatmaya devam ediyorum... Tatvan’da lojmanlara taşınmadan önce kısa bir süre sivil bir evde kiracı olmuş ve Tatvanlı bir ilkokul öğretmeni ile komşu olmuştum. Bu güzel insan geçen sene vefat etti. Mekânı cennet olsun. Kısa sürede abi kardeş gibi olduk. Bana memleketime uzak gurbet diyarına geldiğimi hiç hissettirmedi. İkimiz de memurduk ve tasarruf ettiğimiz küçük bir miktarla ailemizin ihtiyaçlarını karşılamak için birlikte bir yaz günü Nusaybin’e gitmek üzere yola çıktık... O yıllarda Uzak Doğu'dan gelen elektronik ve mutfak eşyaları, giyim ve oyuncaklar Nusaybin’de meşhur pasajlarda satılıyordu. Gece geç vakit Diyarbakır’a indik. Nusaybin’e ilk araç sabah gün doğumundan sonraydı. 5-6 saat için otele gidip........

© Türkiye