Son dönemde bizzat kendi tecrübelerimden yola çıkarak cehaletin kendi içinde bir kariyer yolculuğu olduğunu fark ettim. İlk kademede “cehalet mutluluktur” sözüne uygun bir durum yaşanıyor. İnsan neyi bilmediğini bilmediği için fazla kafaya takmıyor. Bu da anlamsız bir saadete yol açıyor. İkinci kademede cehaletin farkına varacak seviyede bir bilgi edinimiyle birlikte hafif bir huzursuzluk baş gösteriyor. Neyi bilmediğini anlamaya başlayan insanın cehaleti bir kıvama kavuşuyor. Öğrenme arzusu kıyama kalkmasa da olduğu yerde hafif bir toparlanıyor. Üçüncü kademede bilgi başlangıç seviyesine ulaşınca insan hayret makamına yaklaşıyor ve cehalet kıdem atlıyor. Bakış açısı genişledikçe, cehaletin boyutlarını ortaya çıkaran bir farkındalık sağlanıyor. İşte bu noktadan sonra neyi bilmediğini net olarak bilen insan, bilinçli bir cahil olarak cehalete ilk kurşunu atıyor. *** Ben yapay zekâ konusunda ne kadar cahil olduğumu, ancak doktora tezimin literatür bölümünü tamamladıktan sonra fark edebildim. Mesela üç ay önce bir Yapay Zekâ Zirvesine konuşmacı olarak davet edilsem, koşarak giderdim. Sonuçta ChatGPT’de o kadar at koşturmuşum. Grok’la fazla mesaiye kalmışım. Google AI Studio’da bütün token’ları tüketmişim. Çıkar anlatırım her türlü diye düşünüyordum. İki ay önce yapay........

© Türkiye