Birkaç hafta önce bir arkadaşın yoğun baskıları neticesinde uzun yıllar sonra futbol oynadım. Ortamdaki herkes beni tanıyordu ama futbol geçmişimle ilgili hiç bilgileri yoktu. Ben kenarda oyuna ve ortama ısınmaya çalışırken takımlar oluşturuldu. Bir takım beş kişi, diğeri altı kişi… Ve ben altı kişilik takımdayım. Bu durumdan hafif işkillendim. “Biz niye 6 kişiyiz ya?” diye sordum. “Boş ver, öylesine oynuyoruz işte ya” diye geçiştirdiler. Birkaç kişiye yanaşıp, “Kaç yıldır oynamıyoruz, paslandık” falan diyerek beklentiyi düşürmeye çalıştım. Bu arada bizim takıma fosforlu sarı renkli bir üst dağıttılar. Giymeyi denedim ama çok dar geldi. Ben de kenara fırlattım ve maç başladı. *** Ben eğlenceli bir ortam bekliyordum ama baktım millet acayip gergin. “Öylesine oynuyoruz işte” diyenler öyle böyle oynamıyor. Hiç şaka kaldıracak bir ortam yok. Öyle sahada gevşek gevşek gezip espriler yapsam pek iyi karşılanmayacak. Ben de mecburen ciddileştim ve koşmaya başladım. İlk dakikalarda ayağıma bayağı bir top geldi. Ama dakikalar ilerledikçe pas verenlerin sayısında ciddi bir düşüş yaşandı. Adamlar anlık performans değerlendirmesiyle beni oyuna dahil etme yüzdelerini sürekli güncelliyordu. Bir ara rakip yarı alanda topu önümde gördüm. Vurdum ve gol oldu. Şaşırdım ama “Benim için normal bir olay” algısı oluşturmak için abartılı sevinmedim. Sakin bir........

© Türkiye