Amansız hastalığın pençesindeymiş Aşkın Bey kardeşim. Maddi imkânsızlıklar ve hayatın yoruculuğu ciğerlerini iflas ettirmiş. Kendisini ziyaret etmek istediğimi söyleyince Enver Aşkın: “Şimdi gelme, birkaç güne kalmaz çıkarım, o zaman eve gelirsin, biraz eski günlerden sohbet eder, kaynatırız. Çok özlemişim, hasretlik gideririz inşallah” dedi. Vedalaşırken kızı Elif, tekrar telefonu aldı ve kısık bir ses tonuyla: “Ragıp Amca, babamın öyle demesine bakma, o çok ciddi hasta!” Ben de tekrar “Geçmiş olsun” dedikten sonra, en kısa zamanda ziyaretine geleceğimi söyleyip telefonu kapattım ama içim bir hoş oldu. Hayatın başındayım, Daha dinç yaşındayım, Eller bahar yaşarken, Ben ömrün kışındayım! *** Haftalardır amansız hastalığın pençesindeymiş Aşkın Bey kardeşim. Maddi imkânsızlıklar ve hayatın yoruculuğu ciğerlerini iflas ettirmiş. İyileşmesi ise bir muamma. Ailesi yanındaydı ama hayatını devam ettirmek istediği evin sahibi geçen akşam ziyaret niyetiyle uğramış evin........

© Türkiye