Hem çevreyi, hem insanları seyrederek; başlama noktasına kadar geldim. Diğer arkadaşlarımdan kimseleri göremiyordum. Karlar eser kavurur, Ortalığı savurur, Girilmiyor yanına, Bu ne kibir, ne gurur? Kadın erkek ibadet etmek niyetiyle yollara dökülmüş ama harama düşmekten kurtaramıyor… “Kaş yapıyorum derken göz çıkarmak” buna mı diyorlar, diye aklıma gelmiyor değil. Hem çevreyi, hem insanları seyrederek; başlama noktasına kadar geldim. Diğer arkadaşlarımdan kimseleri göremiyordum. Belli ki işlerine odaklanmışlar. İlk rastladıklarıma selâm verdim, gecelerini tebrik ettim ve ilmihâli gösterdim. Kütüphanelerine koyabilecekleri “eşsiz bir müracaat kitabı, emsalsiz bir hazine, vazgeçilmez kaynak eser" olduğunu anlatmaya çalıştım dilim döndüğünce. Adamlar dönüp yüzüme bile bakmadan hızla uzaklaştılar. Sanki marazlı birisiymişim gibi bir hâl ve tavır takındılar. “En iyisi açık iş yerlerine gireyim” dedim, öyle de yaptım. Önce hac malzemesi satan bir iş yerine uğradım. “Size bir kaynak kitabı getirdim efendim” dedim kibarca. Ne bileyim aklıma öyle geldi. Adam........

© Türkiye