Daha önce yayınlanan yazılarımda insan hakları kavramının içini boşaltacak ve ahlaki ve hukuki ağırlığını azaltacak şekilde genişletilerek kullanıldığından bahsetmiştim. Buna insan hakları kavramının istismar edilmesi denebileceğine işaret etmiştim. İnsan hakları özeldir ve tüm canlılar arasında en üstün varlık olarak insanlara aittir. Hayat, hürriyet ve mülkiyet doğal haklarından ve ifade hürriyeti, din ve vicdan hürriyeti, birlik oluşturma, birliğe katılma, birlikten ayrılma hakkı, seyahat ve yerleşme hürriyeti, özel mülkiyetini ve emeğinin ürünlerini mübadele hakkı, iş kurma ve iş kapatma hürriyeti gibi sivil hak ve özgürlüklerden oluşur. Bunlara klasik haklar veya negatif statü hakları da denir. Ancak, zamanla, özellikle 1948 sonrasında Birlemiş Milletler Evrensel İnsan Hakları Beyannamesi’nin itmesiyle, iktisadi ve sosyal haklardan başlayarak hak kavramının kullanımında bir genişleme ortaya çıktı. Bu genişleme adımlarının çoğu aşağıdan -halk tabakalarından- veya yukarıdan -seçim kazanmak ve bunun için seçmenleri mutlu etmek isteyen politikacılardan- gelen kavramın itibarından yararlanma ve kavramı istismar etme çabalarının sonucu oldu. Bütün bu kavramın anlamını ve alanını genişletme çabalarında........

© Türkiye