Dâvud-i Tâî “rahmetullahi aleyh” hazretleri, İmâm-ı âzam hazretlerinin talebesi olup, kabr-i şerîfi Bağdat'tadır. Kanaat ehli olup çok ibâdet yapardı. Para ve dünyâ malı hiç yoktu gönlünde. Haram ve şüphelilerden kaçınır, gece gündüz Rabbine ibâdete sarılırdı. ● ● ● Gençliğinde bir kadından; “Hangi güzel yüzdür ki, toprak olmadı./Hangi tatlı gözdür ki, yere akmadı” beytini işitince duygulandı. Ve çok da ağladı!........

© Türkiye