KORKUDAN KUDUZLUĞA

Türkiye siyasetinde artık sadece ekonomi, eğitim ya da dış politika konuşulmuyor; aynı zamanda patolojik bir vakadan, ‘siyasi kuduzluktan’ da bahsetmek gerekiyor. Bu durum; ekranlarda köpüren, meydanlarda havlayan, tweet’lerle kuduran bir ruh haline dönüştü. Eskiden kuduz köpekten korkulurdu, şimdi kudurmuş bir iktidar zihniyetinden çekinilir hale gelindi. Demokrasi aşısı tutmamış bünyeler, gazetecilere, sanatçılara, akademisyenlere ve belediye başkanlarına diş göstermeye başladı. Korku, kudurttu.

Bir zamanlar halkın oylarıyla gelenler, artık halkı tehdit olarak görüyor. Siyasetin değil, artık psikiyatrinin konusudur bu hal. Koltuk bağımlılığı, neredeyse kuduz kadar tehlikeli bir hastalığa dönüştü. O koltuklar bir makama değil; adeta yaşamsal bir solunuma bağlandı. Koltuğu kaybedecek olma korkusu, tüm ülkeye saldırganlık olarak geri dönüyor. Gazeteciye “hain”, belediye başkanına “suçlu”, akademisyene “ajan” deniyor. Bu, kudurmanın sözlük karşılığıdır.

SİYASİ KUDUZLUĞUN BELİRTİLERİ

Siyasi kuduzluğun belirtileri üç ana başlıkta toplanabilir. İlki: saldırganlıktır. İktidar cephesinden gelen her açıklama, muhalefete değil adeta millete yönelik bir öfke kusmaktır. Toplumun her kesimi, sistematik bir saldırı dalgasına maruz kalmaktadır. Bu saldırganlık, yalnızca sözle değil, hukuk eliyle de yönlendirilmektedir.

İkinci belirti ise gerçekle bağın kopmasıdır. Her eleştiriyi dış güçlere bağlayan, ekonomideki çöküşü Elon Musk’a yükleyen, enflasyonu Greta Thunberg’e fatura eden bir iktidar hayal değil, artık bir gerçek. Gerçeklik, iktidarın söylemine göre şekillendirilirken, halkın pazarda yaşadığı gerçek yoksulluk inkâr ediliyor.

Üçüncü belirti, kurumların sistematik yıkımıdır. Yargı, medya, üniversite gibi temel yapılar, yalnızca itaat ettikleri sürece “milli” olarak kabul edilmekte. Oysa bir devleti ayakta tutan sadakat değil, liyakattir. Kuduz siyaset ise düşünemez; yalnızca saldırır.

MUHALEFETİN YAKLAŞIMI: PANİĞE DEĞİL PLANLAMAYA DAYALI MÜCADELE

Muhalefet bu........

© Turkish Forum