Nepal’de Başbakan Oli döneminde yaşanan şiddetli protestolar ve Endonezya’da ordunun sivil hayatta artan rolü, gençlerin ekonomik ve sosyal taleplerini dile getirme biçimlerinin sonuçlarının farklı olabileceğini göstermektedir. Her iki ülkede de temel nedenler benzer olmasına rağmen devlet tepkileri ve protestoların sonuçları farklılık göstermektedir.

Tarihsel ve Sosyo-Ekonomik Bağlam

Nepal

Nepal, 2008’de monarşiden cumhuriyete geçmesine rağmen siyasi istikrarsızlık ve yolsuzluk sorunları ile mücadele etmektedir. Bu süreç, gençlerin devlet sistemine duyduğu güveni azaltmış ve protesto eğilimini güçlendirmiştir (Thapa, 2021). Başbakan Oli döneminde, ekonomik kriz, işsizlik ve sosyal hizmetlerin yetersizliği, gençler arasında memnuniyetsizliği artırmıştır. Ayrıca dijital özgürlüklerin kısıtlanması ve sosyal medyaya yönelik sansür girişimleri, Z kuşağının protestolarda daha aktif rol almasına yol açmıştır.

Nepal’de protestoların şiddet boyutuna ulaşması, sadece ekonomik ve sosyal taleplerin değil, aynı zamanda siyasi meşruiyetin sorgulanmasının bir göstergesidir. Singha Durbar sarayının ve parlamento binasının ateşe verilmesi, genç kuşağın sistemden duyduğu öfkeyi simgelemektedir (BBC, 2025). Bu eylemler, gençlerin sadece sembolik değil, fiziksel alanlarda da sistem üzerinde baskı kurmayı hedeflediğini göstermektedir.

Nepal’de gençlerin protestoları, ayrıca elit ayrıcalıkları ve yolsuzluk konularına dikkat çekmiştir. Hükümetin karar alma süreçlerinden dışlanmışlık hissi, gençleri sokağa iten önemli etkenlerden biridir. Ülkenin ekonomik göstergeleri ve işsizlik oranları da, protestoların nedenlerini somut verilerle desteklemektedir.

Özetle, Nepal’in coğrafi ve kültürel yapısı da protestoların seyrini etkilemiştir. Katmandu gibi büyük kentlerde örgütlenme ve protesto alanlarının seçimi, gençlerin dijital ve fiziksel alanları birleştirerek eylem kapasitesini artırmasına olanak sağlamıştır.

Endonezya

Endonezya’da gençlik hareketleri, ordunun sivil alandaki etkisinin artması ve ekonomik belirsizlikle doğrudan ilişkilidir. Prabowo hükümeti döneminde, ordunun gıda güvenliği ve ücretsiz yemek programları gibi alanlarda aktif hale gelmesi, gençlerin protesto eylemlerini farklı bir bağlamda değerlendirmesine neden olmuştur (Santoso, 2023).

Gençler, ekonomik umutsuzluk ve işsizlikle birlikte, politik süreçlerdeki dışlanmışlık hissiyle sokağa çıkmıştır. Ancak devlet tepkisi, Nepal’in aksine gençlerin taleplerine geri adım atmaktan ziyade, protestoları güvenlikçi bir çerçeveye çekmeyi amaçlamıştır. Bu durum, Z kuşağının eylemlerinin beklenen etkiyi yaratmasını zorlaştırmıştır.

Endonezya’da protestoların şiddet düzeyi Nepal’e kıyasla daha sınırlı olsa da, ordunun sivil hayattaki etkisinin artması, gençlik hareketlerinin uzun vadeli etkilerini şekillendirmiştir. Protestoların güvenlik gerekçesiyle meşrulaştırılması, devletin gençlik eylemlerini kendi politik avantajına dönüştürmesine imkan sağlamıştır.

Nihayetinde, Endonezya’daki gençlik hareketleri, dijital platformlar üzerinden hızla örgütlenmiş ve hem ulusal hem de uluslararası dikkat çekmiştir. Ancak ordunun aktif müdahalesi, protestoların hem seyrini hem de sonuçlarını sınırlayan bir faktör olmuştur.

Z Kuşağı ve Protesto Dinamikleri

Z kuşağı, teknolojiyi etkin kullanan, toplumsal taleplere duyarlı ve........

© Turkish Forum