İnsanlığın tarihi boyunca, bilgiye ulaşmanın yolları dinler, ideolojiler, liderler ve sistemler üzerinden şekillendi. Ancak ne peygamberlerin sesi ne de siyasi söylemler, insanı gerçekten insan yapmaya yetti. Düşüncenin en saf hali, bazen en alçak gönüllü yerlerden yükselir: çocukların gözünden.

Çocuklar doğduğunda hiçbir şeye ait değildir. Ne bir dine, ne bir ırka, ne de bir siyasi görüşe. Onların gözlerinde dünya bir bütündür; sınırlar, bayraklar, semboller henüz bulaşmamıştır zihinlerine. Bu saflık, insanlığın kaybettiği ve geri dönmekte zorlandığı bir yoldur. Çünkü çocuklar; paylaşmayı, birlikte gülmeyi, affetmeyi bilir. Onlara öğretmediğiniz sürece dışlamayı bilmezler.

Bugün toplumları yöneten akıllar, hesap yapar. Duyguya değil, faydaya, stratejiye ve çıkar dengesine göre hareket eder. Bu yüzden din, bir inanç değil; bir aparat olarak kullanılır. Felsefe ise hâlâ sorular sormaya çalışır.........

© Turkish Forum