Tanrı yer değiştiriyor. Artık dualar semaya değil, ekranlara yöneliyor. Yeni nesil, acıyla karşılaştığında ellerini göğe değil, klavyeye uzatıyor. İnanç değişti; tapınaklar dijitalleşti. Dijital dünya artık yalnızca bir teknoloji değil, bir sığınak, bir teselli, bir kaçış biçimi. İnsanlık, yalnızlığın ıssız çölünde eskiden Tanrı’ya yönelirdi; şimdi Wi-Fi çeken bir köşe arıyor. Tanrısal güçlerin yerini algoritmalar aldı. Eskiden Tanrı umut verirdi, şimdi Google. Eskiden dua edilirdi, şimdi paylaşım yapılır.

Tarih boyunca insanlar bir güce sığınma ihtiyacı duydu. İlkel toplumlarda bu güç doğaydı: yağmura, ateşe, güneşe tapıldı. Sonra tanrılar yaratıldı; mitoloji doğdu. Ardından tek Tanrı inancı geldi. Her dönemin Tanrısı, zamanın korkusuna göre biçim aldı. Bugün ise korkularımız görünmez: Yalnızlık, anlamsızlık, reddedilme. Ve yeni Tanrımız: dijital dünya.

Dijital dünya duyguları da dönüştürdü. Anne-baba sevgisi birçok genç için bir bildirim sesi kadar bile cezbedici değil artık. Aile geri planda, ekran ise hep ön planda. Kayıplar, travmalar ve acılar artık yas tutularak değil, ekranlarda “scroll” edilerek geçiliyor. Bir trajediden diğerine saniyeler içinde geçilebiliyor. Dijital dünya, insanın duygusal yükünü hafifletmiyor; bastırıyor. Bastırdıkça da insan, duygusuzlaşıyor. Bu yalnızca gençliğe ait bir sorun değil. Yetişkinler........

© Turkish Forum