İsrail’in soykırım uygulamalarının tepkiyle karşılandığı Birleşmiş Milletler toplantısında Filistin’i resmi düzeyde tanıyan devletler listesine yeni eklemeler olması muhakkak ki önemli. Fakat bunun Gazze’de ikinci senesine girmeye yaklaşan soykırım deneyinin önlenmesinde somut bir karşılığı yok. Böyle olunca, temenniler, eleştiriler, kınama mesajları bir tür vicdan rahatlatma pratiğinin önüne geçemiyor. “BM en son ne zaman bir adalet mücadelesinin mağdurlar lehine sonuçlanmasında sahne almış” sorgulamasını yapınca müspet bir cevaba ulaşamamamızın nedeni de bu.

Ermenistan Azerbaycan topraklarını 30 sene fiilen işgal altında bulundururken BM’nin Ermenistan’a “İşgal ettiğin bölgelerden çık“ diyen birçok kararına rağmen Ermenistan gibi cılız bir devlet bile BM’nin hükmünü havada bırakarak işgalleri sürdürmüştü. AGİT bünyesinde ABD, Rusya ve Fransa’nın eşbaşkanlıklarıyla kurulan Minsk Grubu bu soruna barışçıl çözüm bulmakla görevlendirilmişti ama ortaya koyduğu metinler hep öneri düzeyinde kalmıştı. Ermenistan işgalini tarihe gömmek, Azerbaycan’ın kendi göbeğini kendisinin kesme cesaretini göstermesiyle mümkün olmuştu.

Kıbrıs’ta da senaryo aynı değil miydi? 1960’ta imzalanan garantörlük anlaşmalarıyla Kıbrıs’ın bağımsızlığını ve anayasal düzenini koruma görevi Türkiye, Yunanistan ve İngiltere’nin müşterek........

© Türkgün