Bir üniversitenin arkeoloji bölümü öğrencileri, staj yapmak amacıyla, yaz sezonunda, Denizli ilimizin yakınlarında, arkeolojik bir alanda kamp kurup, öğretmenlerinin nezaretinde, arkeolojik kazı yapmaktadırlar.

Öğrenciler, Temmuz Ayı’nda, güneşinin kavurucu sıcağı altında, sabah başladıkları kazı çalışmalarına, gün batıncaya kadar devam ediyor ve günün sonunda, bedenlerinden adeta can çekilmişçesine, bitap düşüyorlar.

Akşam yemeğinden hemen sonra, dermansız kalan her bir öğrenci, uyuyup dinlenmek için kendilerini çadırlarındaki yataklarına zor atıyorlar.

Gel gelelim, her gün, sabahın alaca karanlığında, sürmeli gözlü bir Denizli horozu, kampın yakınlarına gelip, güçlü, dalgalı sesi ve davudi ötüşü ile serenat yapınca, öğrenciler zamansız uyanmak zorunda kalıyor ve yeterince uyuyup dinlenemediklerinden dolayı da huzursuz oluyorlar.

Bir günün akşamında, bir öğrenci arkadaşlarına “eğer o horoz, yarın yine sabahın köründe öter ve beni zamansız uyandırırsa, vallahi onu keseceğim” der. Arkadaşları da onun söylemine katılırlar.

Ertesi gün horoz, doğal vazifesi gereği, gün ışıyınca yine kampın yakınına gelir ve günlük serenadını yapar yapmaz, öğrenciler uyanıp horozu yakalamak için peşine düşerler.

Horoz öğrencilere yakalanmamak için köye doğru kaçar. Köyün girişinde, sabahın güneşiyle güneşlenen yaşlı bir amca öğrencilere seslenip “hayırdır evladım sabah sporuna mı çıktınız?” deyip sorunca, öğrenciler baygın gözleri ve yorgun sesleriyle, horoz ile ilgili sıkıntılarını amcaya anlatırlar.

Yaşlı amca öğrencilere “siz kendinizi yormayın evladım, yarından itibaren horoz sizi asla rahatsız etmeyecektir” deyip, onları kamplarına geri gönderir.

Ertesi sabah, horoz, gark gurk etmesine rağmen ötememiş ve öğrenciler de rahat bir uyku çekmişler amma, horozun neden ötemediğini de merak edip, yaşlı amcaya bunun nasıl olduğunu sormaya gitmişler.

Yaşlı amca “evladım horoz öteceği zaman, kıçını kısar ve avazı........

© Tigris Haber