2400 yıldır çözülemeyen bu dava, Antik Yunan’ın en ünlü sofist düşünürlerinden Protagoras (MÖ 481 - MÖ 420) ile öğrencisi Euathlos arasında geçer. Protagoras, “İnsan her şeyin ölçüsüdür” sözünün sahibi olarak, mutlak ve herkes için geçerli bir bilginin olamayacağını savunurdu. Ona göre bilgi, nesnelerin değişimine ve duyumlarımıza bağlıydı; yani göreceliydi. İronik olan, onun en kalıcı mirasının, tam da bu görelilik anlayışını aşan, kesin bir çözüme ulaştırılamayan bir mantık paradoksu olmasıdır.

Hikâye, Protagoras’ın genç ve hırslı öğrencisi Euathlos ile yaptığı bir sözleşmeye dayanır. Euathlos, üstadından hukuk ve hitabet dersleri alacak, ücretin yarısını peşin ödeyecek, kalan yarısını ise avukat olarak kazandığı ilk davanın ardından verecektir. Fakat Euathlos bir süre sonra avukatlık yapmaz ve böylece borcun ödenmesini gerektiren koşul gerçekleşmez. Sabrı tükenen Protagoras, öğrencisini mahkemeye verir. Tam da bu noktada, felsefe ve mantık tarihine kazınacak bir ikilem ortaya çıkar.

Protagoras mahkemede şöyle der: “Saygıdeğer hâkim, bu davayı ben kazanırsam, mahkemenizin kararı........

© Tigris Haber