Του Θέμη Μπάκα

Σε μια εποχή που οι ευρωπαϊκές κοινωνίες αναζητούν λύσεις για την ποιοτική βελτίωση της ζωής των πολιτών, η Ελλάδα ακολουθεί μια απολύτως αντίθετη πορεία.

Η θεσμοθέτηση του 13ώρου εργασίας δεν είναι, απλώς, ένα κοινωνικά οπισθοδρομικό βήμα. Είναι η επίσημη επισφράγιση της εξουθένωσης του εργαζόμενου και της αποδοχής της φτωχοποίησης ως «κανονικότητας».

Η νέα πραγματικότητα στη χώρα μας είναι πλέον ξεκάθαρη: ο μέσος πολίτης χρειάζεται να εργάζεται πολύ περισσότερες ώρες από τους Ευρωπαίους για να καλύψει τα βασικά του έξοδα. Οι μισθοί παραμένουν καθηλωμένοι, ενώ το κόστος ζωής, από τα καύσιμα και τη στέγαση μέχρι τα τρόφιμα, αυξάνεται αδιάκοπα. 
Την ίδια στιγμή, άλλες χώρες, όπως η Γαλλία, η Ισπανία και η Πορτογαλία, εφαρμόζουν ή δοκιμάζουν την τετραήμερη εργασία, μειώνοντας τις ώρες και αυξάνοντας την ποιότητα ζωής. Εμείς, στη χώρα του ήλιου και του τουρισμού, επιβάλλουμε 13ωρα μέσα στο λιοπύρι, χωρίς κανένα πραγματικό δίχτυ προστασίας!

Ας προσπαθήσουμε να μπούμε στη θέση του εργαζόμενο στον τουρισμό, του διανομέα, του οικοδόμου. Πώς μπορεί κάποιος να σταθεί σωματικά και ψυχικά μετά από 13 ώρες δουλειάς; Πού απομένει χρόνος για τη ζωή, την οικογένεια, την ξεκούραση, τη δημιουργικότητα, την ανθρώπινη υπόσταση;

Όμως, η πίεση στον πολίτη δεν σταματά στην εργασία. Από τον Ιούλιο καταργήθηκε το πλαφόν στο περιθώριο κέρδους για τις εταιρείες καυσίμων........

© The Best News