Konakladığım yerden kaçarcasına uzaklaşıp Araç ilçe merkezine geldiğimde kâbus dolu geceyi unutmaya çalıştım. Aracımı müsait bir yere park edip şehri yaya olarak dolaştım biraz. Sonra şehri aç olarak dolaşmak istemediğim için bir lokantada aldım soluğu.
Uğradığım yerinin tabelasında “Özen” yazıyordu. İçeri girip bir çorba söyledim kendime. Gecenin verdiği huzursuzluğu üzerimden atmaya çalışıyordum. Önümdeki çorbanın bitimine az kala sohbete başladık müessesede ilgili şahıs ile. Ordu'dan buraları görmeye geldiğimi söyleyince vaziyet başka bir hal aldı.
İlçe ile sorular sordum. Daha önce bildiklerim ile karşılaştırdım. Araç, ülkede özel yerlerden biri. Çanakkale cephesinde en çok şehit veren ilçe olduğunu biliyordum. Ne şeref…
Düşünün bir kere vatan müdafaası için şehit veren yerlerin en başında yer alıyor. Neyse işin bu yanı başka mevzu…
Ben nişanlı iken baldızımın kocası yani bacanak diye tanımlanan kişi burada kaymakamlık yaptığını biliyordum. Baldızım da burada matematik öğretmeniydi. Baldızımın küçük kızı Araç doğumluydu.
Müessese sahibi ile biraz hasbihal ettim. “Günün birinde yazı yazarsam okumanız için telefonunuz lazım” dedim. O da bana bir kart verdi. Ancak........

© Terme Bilgi Gazetesi