Kahvehane kültürü bizim kültürümüzde özellikle 16. Yüzyıldan itibaren yaygın olarak yerleşmeye başlamıştır. Önceleri gerçekten kahvelerin pişirildiği keyiflerin çatıldığı, gönülleri coşturan sohbetlerin edildiği yerler oldu. Kitapların, menkıbelerin, efsanelerin okunduğu, meddah hikâyelerinin ve masalların okunduğu yerler oldu adı da kıraathane yani okuma evi oldu.
Önceleri okuma evi olan bu yerlerde televizyonların, sinemaların olmadığı zamanlarda buralarda kahvelerle birlikte masallar, menkıbeler, destanlar, halk hikâyeleri… vb anlatılırdı. Bir nevi halk meclisleri ve kültür meclisleri görevi görürdü. Toplumun bağrından yetişen bilge insanlar, kanaat önderleri buralarda nesiller arası köprü kurarak halkın kültürünü bir sonraki nesillere taşıyan muallim görevi yaparlardı.
Bu kıraathaneler, kahvehaneler sonraki zamanlarda bu adla anılsa da görev ve işlevleri değişime uğradı. Bu gün kıraathane denilince oyun oynanılan, boş dedikoduların yapıldığı yerler haline geldi. Kahvenin yerini de çaylar aldı. Adları da çay evi, çay ocağı oldu.
Adı ne olursa olsun ama bu gün de bir başka şekilde bu görevler devam ediyor. Sabahleyin sabah namazını kılan insanların güne, güneşin ışıltılarıyla başlamasına sebep olan sabahçı kahveleri, yatsıdan sonra günün son değerlendirilmesinin yapıldığı çay ocakları hala var şehirlerimizde. Bunun yanında günün büyük........

© Terme Bilgi Gazetesi