İsmail ZORBA

([email protected])

HAZAN ŞİİRDİR.

İnsan ruhunun tabiata en yakın olduğu zamandır hazan mevsimi. Yeşil, turuncu, kırmızı derken sarı sarar duyguları. Hazan insan için bir geçişin temsilcisidir. Belki o zamana kadar içinde biriktirdiği yaz coşkusu yerini daha yalın duygulara bırakır. Tıpkı yaprakların dökülmesi gibi insan da silkinir tüm ağırlıklarından. Gönül ferman dinlemediği zamanları çoktan geride bırakmıştır. Kahkahaların yerini gözyaşları alır. Her gözyaşı damlası insanın ferahlamasıdır bir bakıma. Belki de bu ferahlamanın bile farkında değildir insan.

Hazan şiirdir. Hazan mısraları yaprakların üzerine yazılmıştır. Binlerce yaprak, binlerce mısra… İnsanın hikâyesi de mısralarda saklıdır. Geliş geçişleri bile hızlı yaşar hazan mevsiminde. Hazan biraz yaz, biraz kış çoğunlukla da sonbahardır. İnsanın sonbaharında yazılan şiirler doluşur yüreklerde. Yahya Kemal misali insanın yüreğinde “Geçtim dün yine hazan bahçelerinden” mısraları tekrarlanır durur. Nereye kaybolmuştur bütün güzellikler? Oysa güzelliklerin kaybolmadığının farkındadır insan. Aldanıştadır. Ya da aldanışta olmayı seçer.

Kaybetmek mi kabullenmek mi derseniz; insan hazan mevsiminde kabullenmeyi seçmez. Kaybetmeyi........

© tarihistan.org