Diğer

30 Aralık 2025

O sabah vapura her zamanki gibi Kadıköy’den bindi.

Aynı saat, aynı çay, aynı simit…

Ama bu kez içindeki insan değişmişti!

Martılar yine bağırıyordu;

İstanbul yine telaşlıydı;

Plazaların asansör ve koridorlarında aynı yorgun yüzler çoğalıyordu…

Sadece o, artık o değildi!

On yedi yıldır aynı kartı okutup aynı asansöre binen bir yönetici, ilk kez kendine şu soruyu sordu:

“Ben bu hayatta nereye gidiyorum, yoksa sadece gidiyor muyum?”

Ve o an kariyerini değil, hayatının eksenini kaydırmaya karar verdi.

İnsan bazen meslek değiştirdiğini sanır.

Oysa değişen şey CV değildir; bakış açısıdır.

Kariyer değil, yön kırılır!

Biz buna Batı’dan ithal bir kelimeyle “pivot” diyoruz.

Ama Türkçesi çok daha derindir: Yön kırılması.

Çünkü bu bir dönüş değildir.

Bu, aynı eksen üzerinde başka bir hayata dönmektir.

“İnsan her şeyi bırakmaz; sadece kendine doğru kırılır.”

Bazen, ne iş yaptığını değil de; “Mutlu musun?” diye sorarlar

Bir insanı en çok sarsan soru da budur.

CV’ye değil, kalbe sorulan!

Yön kırılması insanları acıtabilir mi?

Evet. Çünkü yön kırılırken insan: ünvanını askıya alır, statüsünü cebine koyar, en çok da, yıllarca gurur duyduğu, alkış aldığı kimliğini sorgular.

Kaybedecekleri barizdir, ama kazanımları konusunda kafası tam net değildir.

Ama işte tam da burada başlar hayat!

“Alıştığın hayat, hak ettiğin hayat değildir bazen.”

Bu şehir, her gün yön kırmak isteyip de cesaret edemeyenlerle doludur…

Plazalarda ruhu istifa etmiş ama patronuna söylememiş olanlar…

LinkedIn profiliyle gerçek........

© T24