Küçüklükten beri rakamlarla aram iyi değildir. Üstte gördüğüm rakamı aşağıya yanlış geçiririm. Fiyatları hep yanlış hatırlarım; telefon numaralarını aklımda tutamam, araba plakalarının sayı kısımlarını ezberleyemem. Hatta bazen kelimeleri yanlış okurum. Zekamda da hiçbir problem yok. Çok şükür, IQ testlerinde derecem gayet iyi.

Evlendim, çocuklarım oldu. Oğlum erken konuştu, erken yürüdü. Hareketli, cin gibi bir çocuktu. İlkokula başladığında ben de çoğu anne gibi onunla birlikte yeniden başladım. Sınıf öğretmeni oğlumun biraz zorlandığını söylediğinde ben de durumun farkındaydım. Günleri sayarken hep birini atlıyordu. Okurken heceleri yanlış yerden bölüyor, ya kelimede olmayan bir harf ekliyor ya da olan bir harfi atlayarak okuyordu.

Bir gün, yurt dışında da çalışan bir öğretmen arkadaşımla sohbet ederken “Ya, benim oğlan bazı şeyleri bir türlü doğru dürüst öğrenemiyor,” diye dert yandım. O da bana, “Oğlunuzda disleksi olmasın?” dedi.

Disleksi mi? O da ne? Eve gelince internette araştırdım. Sonra internette........

© Sözcü