Ferdi Tayfur, pencerelerini hayata kapadı, seveni çoktu. Başları sağ olsun. Acılarını paylaşırım. Ferdi Tayfur’un arkasından başta siyasi liderler, toplum önde geleni diye “vitrine çıkmış” olanlar, TV’de ekran yüzleri, müzik adamları, ses ve sinema sanatçıları, her türden yazar konuştular, yazdılar.

Aklıma Ruhi Su geldi!

★★★

Toplumumuzda var olan “gariban görünme damarını” en iyi analiz eden, söze, şarkıya, sahneye, gazinoya, radyoya, ekrana getiren Ferdi Tayfur oldu.

Ben mazlumum.

Sen ise zalimsin.

Ben garibim, kimsesizim, sahipsizim, hakkı yenenim. Sen muktedirsin, kıyıcısın. Ben sevenim, kalbimi, ruhumu verenim.

Sen aldatansın.

Terk edensin.

Ben sana ruhumu verdim sen bana zehir sundun.

Söyleyen benim.

Söyleten sensin.

Mezarıma gelme.

★★★

Ferdi Tayfur’un şarkılarının sözlerinde protesto yoktu, kabullenişin afyonu vardı. Kendi garibanlığından varoluş ve kimlik çıkaran kimseleri, Arap çok sesli müzikle (arabesk) sarıp sarmalayıp mest eden oldu. Bu yüzden olmalı; iktidar partilerinin sözcüleri de ölümü üzerine “Ferdi Tayfur’u milli değerimiz” mertebesine çıkarma gayretine girdiler.

★★★

Ruhi Su ise garibanlığa, yenilmişliğe, egemenin kıyıcılığına, haksızlığa, adaletsizliğe ve hukuksuzluğa baş kaldıran sesti.

Bir yiğit sedaydı!

Onun ağızından bütün yurt dile gelir, başkaldırdı. Öyle ki, benim gençliğimde Ruhi Su’nun konser vereceği salona polis bir gece önceden gizli kamera ve ses kayıt edici yerleştirirdi. Onu dinlemeye........

© Sözcü