Orman tutuşmuş yanıyor, ağaç yanıyor, çiçek yanıyor, börtü böcek yanıyor.... Evler, oteller yanıyor.

Ateş utanıyor, yaktığından...

★★★

Dünya dengesini yitirmiş sallanıyor, koca binalar bir bir yıkılıyor, altında binler, on binler can veriyor.

Toprak utanıyor, yıktığından...

★★★

Gencecik bedenler bir kurşunla toprağa düşüyor. Ocaklar sönüyor, eşler dul, çocuklar öksüz kalıyor.

Mermi utanıyor, vurduğundan...

★★★

Gök delinmiş, tufan götürüyor ortalığı... Sel, önüne ne katarsa sürüklüyor. Bir çocuk eli beliriyor delice akan suyun üstünde... Yardım istiyor.

Yağmur utanıyor, suyundan...

★★★

Koca koca adamlar, üç beş kuruş için yalan söylüyor. İftira atıyor, kara çalıyor. Hayatlarında doğrudan sapmamış insanlar bu yalanlar yüzünden ömür çürütüyor hapisanelerde...

Kulak utanıyor, duyduklarından!

★★★

Güçsüz güçlüye tapıyor. Eziliyor, büzülüyor, küçülüyor, yalvarıyor, ağlıyor, dileniyor.

Göz utanıyor, gördüklerinden...

★★★

Kara cübbeli beyler ahkam kesiyor. Her ahkam, bir hayat solduruyor.

Dil utanıyor, söylediklerinden...

★★★

Haklı-haksız karışmış, hırsız güçlü, kurban suçlu olmuş... Kelepçe de kanun da merdiven altına düşmüş...

Adalet utanıyor, düştüğü halden...

★★★

Milyonları açlığa mahkum edenler sarayda, “Açız” diyenler ölüm döşeğinde...

Ekmek utanıyor, buğdayından...

★★★

Hırsız, katil, cani,........

© Sözcü