“Türkiyemizin insanıyla yarin yanağından başka her şeyimizi paylaştık.

Dünyaya kuşbakışı baktık ama kuş beyinli olmadık.

Ömrü boyunca kula kul olmuş insanlara hadlerini bildirdik.

Hiç karamsar olmayın biz çok kalabalığız.

Gün gelecek Cumhuriyet ateşimiz ve ufuklarda kızaran gözlerimiz, o insanların yağlı saçlarını tutuşturacak.

O yüzden çok çabalamamız gerekir.

Hangi düşüncede olursanız olun umurumda değil... Bir tek Türkiyemin yedi bölge, yedi iklim güzellikleri benim umurumda...

Sanatla uğraşan insan dangalak olmamalı.

Zeki, cesur, ahlaklı olmalı.

Alnında ışığı taşıyor olmalı. Söylenmemiş sözü söylüyor olmalı. İnsanlar benim bestelerimi beğenmiyor olabilir; biraz burulurum ama onlarla ahbaplık ederim.

Tuttuğum takımı beğenmeyen insanla ahbaplık ederim. Sevdiğim kadından hoşlanmayan biriyle zorlansam da hiçbir şey olmamış gibi ahbaplık ederim.

Ama Türkiyemi sevmeyen bir insanla ahbaplık edemem.

Bu ülkede inandığı uğurlarda; yarin yanağını, anasını, istikbalini feda edip ölen insanlara saygısızlık yapan... En başta da koca yürekli şövalyemiz Mustafa Kemal’i sevmeyen insanla ahbaplık edemem.

Olmaz öyle şey...

Memleketim, memleketim, memleketim!”

★★★

Yukarıdaki üç beş cümle, bu ülkede yaşayan her aydının “yazılmamış anayasasıdır.”

Bu sözleri haykırarak milyonlara söylemek için mangal gibi yürek gerekir.

Kimseye kul, köle olmamak gerekir!

Zeki, cesur ve ahlaklı olmak........

© Sözcü