Dünya’ya geliş amacını kamçılayan bir üretimle geçen hayatın, gururla söylenen bir özeti: “yaşamışım diyorum”…
Peki, siz hiç diyor musunuz, bu hayatı yaşamışım diye?
“İnsan gördükleri kadardır” diye okumuştum bir yerlerde. Eğer biz gördüğümüz kadarsak, acaba yeterince mi gördük? Yoksa üretim ve hayat sanatında paçalarından yetersizlik akan bir çaylak mıyız?
Sakinlikle hayatı karşılayanlar hep huzura erenler midir? Bu hafta bir arkadaşımı metro istasyonuna bırakırken Eskişehir yolunda kendimi şöyle konuşurken buldum: “Bu DSİ binasının bir dönem otomasyon bakımını biz yaptık… Bu Togo Kuleleri’nin jet fan otomasyonunu biz yapıyoruz… Atatürk Kültür Merkezi’nin mekanik otomasyonu da bizim işimiz…” Ayaküstü yaptığım bu reklamın altında aslında ne vardı? Satır arasında neyi okumalıydım? Tatmin olmamış bir başarı hissi mi, yoksa “yapıyoruz işte” hazzı mı?
Bir röportajında, kendisini daha çok sanat filmlerinde gördüğüm bir aktrist, “Ben çok şey gördüm, artık azla yetiniyorum” demişti. Bilgelik asasına mı yaslanmıştı yoksa kaybettiği kariyerin........

© Sonsöz