Türkiye’de ve Dünya’da çocukların öldürülmesi ve annelerin gözyaşları sürüyor.

İnsan soyunun utanması gereken ağır ve onarılamaz şiddet türlerine yüreklerimizin nasıl dayandığına, nasıl nefes aldığımıza, yediğimize, içtiğimize, sonuçta da sonsuza dek sevgi, dostluk ve barış içinde yaşamak umudunu nasıl en yüksek düzeyde koruduğumuza hayret ediyorum.

Gerçekten, cinayetler, cinayet gibi sözde iş kazaları, maden kazaları, trafik kazaları, tren kazaları, uçak kazaları, helikopter kazaları, suikastler, birilerinin bildiği, halkların bilmediği, ancak güçlü verilerle tahmin ettiği sözde faili meçhul cinayetler, depremler, yangınlar, gözaltılar, tutuklamalar, koca koca (!) siyasetçilerin, atanmışların, gazetecilerin, gazetelerin, televizyonların, hukuku adalet anlayışı içinde uygulaması gerekenlerin; yalanları, hakaretleri, tehditleri, iftiraları, sahtecilikleri, kumpasları, ağır veya hafif silah üretimleri, satışları, hibeleri (!) kaçakçılığı, açlıktan ve hastalıktan ölümler, vahşi insan türünün ürünü olan ve göklerden yağdırılan bombalardan ölen, öldürülen çocuklar ve hıçkırıklarla ağlayan, gözyaşı döken anneler. Gel de dayan yüreğim, nasıl dayanacaksan, bu ağır ve utanılası şiddet çeşitlerine!

İsrail’in karadan ve havadan vahşice yağdırdığı silahlarla kentleri, doğası ve toplumsal yaşamı darmadağın olan Filistinli çocuklar açlıktan ölüyor. Aslında öldürülüyor. Doğumunda mutlulukla kucağına aldığı çocuğunun, bebeğinin yine aynı kucakta, aynı göğüste açlıktan ölümüne engel olamayan bir anne için dayanılamaz bir acı, şiddet.

Katillerde utanma ve vicdan yok anladık, ancak demokrasi ile yönetilen ülkelerin devlet başkanları, cumhurbaşkanları, başbakanları neredeler? Birleşmiş Milletler Örgütü, Avrupa Birliği nerede? Vatikan, İslam İşbirliği Teşkilatı gibi inanç örgütleri nerede?

Türkiye ve Dünya’daki sevgili anneler, gönül anneleri, daha fazla........

© Sonsöz