Çok heves etmeme rağmen, kendi kendime birkaç denemeden sonra vazgeçtiğim. Daha doğrusu; şiir, roman ve gazete çalışmalarım nedeniyle, kendimi disipline edemediğim, üzerine gidemediğim sanat dalıdır resim. O nedenle, ressamlara karşı ayrı bir hayranlığım vardır. Çevremde çok kıymetli ressam dostlarım var. Hepsinin olmasa da pek çoğunun atölyesine, sergisine gittim, resim çizmenin ruhunu anlamaya çalıştım. Ama resim çizmenin, bakmakla ve görmekle yapılamayan, ruhunun derinliklerinde hissedip fırçaya hükmetmekle ortaya çıkan bir sanat olduğunu öğrendim.

Her sanat öğrenilerek yapılabilir belki ama asıl olan: kişisel beceri (genlerden gelen) disiplin, süreklilik ve yaptığın sanata saygı insana başarının yolunu açan öğelerdir diye düşünenlerdenim.

Ressam, Sevgi Ecevit’in resim sergisine, kıymetli dostum, arkadaşım Metin Uzunöz ile gittik. Sevgi Ecevit ile sergiyi gezerken; sıranın geldiği her resmi anlatırken, bir annenin bebeğini dünyaya getirirken acısını unutup, mutluluğunu paylaştığı gibi gözlerinin içi gülerek bizimle; resmi çizmeye karar vermesini, çalışma aşamasını ve ortaya çıkışını dillendirdi.

Yağlıboya manzara resimleri, kara kalem çalışmaları, cam altı resim çalışmaları her biri diğerinden harikaydı. Tüm resimleri en ince tramlarına kadar izledik, fırça seslerini dinledik desem abartı olmaz.........

© Sonsöz