Soruyorum sizlere: Bu oran bir kira mı, bir pazar filesi mi, bir doğalgaz faturası mı?
Bu ülkede sabahın köründe yola koyulan, gün boyu alın teri döken işçiler var. Onlar sadece para değil, onurlu bir hayat kazanmak istiyor. Bir evin ışığı yansın, çocuğuna süt alınsın, akşam yemeğinde karın doysun istiyor. Ama ay başında aldığı maaş, daha eline geçmeden buhar oluyor. Çünkü enflasyon sadece market raflarında değil; insanların yüreğinde, umutlarında da büyüyor.
Ve emeklilerimiz…
Bir zamanlar bu ülkenin fabrikalarında, tarlalarında, kamu dairelerinde çalışmış; omuzlarında bu ülkenin yükünü taşımış insanlar. Şimdi bir köşeye çekilip biraz huzur ararken, geçim derdiyle yaşlanıyorlar. Ayda bir gelen maaşla pazara çıkıyorlar; domatesin fiyatına, yumurtanın tanesine, peynirin gramına bakarak geri dönüyorlar.
Bir dedenin torununa harçlık verememesi, bir ninenin gözyaşlarını içine akıtması bir istatistik değildir. Bu, ülkenin vicdan aynasıdır!
Geçtiğimiz gün biri şöyle yazmıştı sosyal medyada:
“,67 zam değil, kalbimize atılan bir tokat gibi…........

© Sonsöz