Bir tören nedeniyle süvari birliği geçidine rastlamıştım. O an atların görkemi, asaletleri ve duruşları beni öyle etkiledi ki, kendimi bu köşe yazısını yazarken buldum.

Atlar nedense bana hep güven vermiştir. Yani düşünsenize, koca cüsseleri ile dimdik dururlar, o mağrur bakışlarıyla gözünüzün taa içine bakarlar. Sanki “Merak etme, hallederiz” der gibidirler. Hele o yelelerini savuruşları…Bir rüzgar estirirler ki sanki şampuan reklamından fırlamış gibidirler. Özgürlüğün kaslı, dört nala koşan hali!

Kendime yakın hissederim atları. Sanki aileden biri gibiler. Dayım, halam değil belki ama uzak kuzenimiz olabilir. Hani yıllık bayram ziyaretlerinde görmesek de gönülden bağlı olduğumuz biri gibi. Aramızda öyle........

© Sonsöz