Fransa 1789 devriminin ardından Birinci Cumhuriyet'ini kurdu ve 1804'e kadar süren bu ilk cumhuriyete 1792-1794 arasında Robespierre'in başkanlık ettiği Ulusal Meclis damga vurdu. Napolyon 1799'da geri gelerek imparatorluğunu ilan edeceği 1804 yılına kadar Cumhuriyet’i tırpanlayarak kendi rejimini kurmak üzere adımlar attı. 1804 tarihinde ise Fransa artık bir Cumhuriyet değildi. Bu kısa sayılabilecek zaman diliminde yaşananların toplum üzerindeki etkileri taraflaştırıcıydı. Cumhuriyetini kaybeden bir halkın üzerindeki baskılar giderek artıyordu.

Geçen hafta ele aldığımız1 Fransız Devrimi’nin ressamı David, 1804'te Napolyon'un taç giyme törenini resmetme siparişini ve peşine saray ressamı unvanını alır. Baş ressam olmak David’e sahip olduğundan daha fazla saygınlık vermez ama rahat bir yaşam sunar. Muhtemelen David’in arzu ettiği de artık budur zira seferlerinde saray ressamı olarak Napolyon’a eşlik etme tekliflerini reddedecektir. David, modern sanatın başlangıcına yapabileceği katkıyı yapmış ve öğrenci yetiştirmeye odaklanacağı bir köşeye çekilmiştir.

1815’te iktidar, Napolyon’dan Bourbon Hanedanlığı’na geçer. Fransa yeni bir Cumhuriyet’e kadar geçiş aşamasındadır. 1830 Temmuz Devrimi’yle el konulacak taht özlenen Cumhuriyet’i getirecek ve sanatta da romantizmi doruğa taşıyacaktır.

David’in öncüsü olduğu neoklasisizm ile Delacroix’nın en etkileyici örneklerini verdiği romantizm arasında köprü olacak kişi Géricault’dur. Géricault Fransız Devrimi gerçekleştiğinde iki ve Medusa'nın Salı resmini yaptığında sadece 26 yaşındadır. Zaten ömrü kronik tüberküloz ve çok sevdiği binicilik faaliyetlerinden birinde düşmesi sonucu 36 yıl sürmüştür. Ömrünün kısa olacağını bilirmiş gibi hep sabırsızca yaşamış ve bu aceleciliği onu çağdaşlarından ayırt eden fırça vuruşlarındaki tuşlara yansımıştır.

Géricault avukat olan ve aynı zamanda tütün ticaretiyle uğraşan bir baba ve Normandiyalı bir annenin çocuğu olarak 1791'de, Fransa’nın Rouen kentinde dünyaya gelir. Henüz dokuz yaşındayken annesi ölür. Bakımını üstlenen babası ile sevgi dolu bir ilişkisi olur, bu açıdan şanslıdır. Liseyi bitirip ressam olmak istediğinde her ne kadar babası karşı çıksa da yine de Carla Vernet'nin atölyesine gidebilir. Burada iki yıl rahat bir eğitim aldıktan sonra daha disiplinli bir öğrenime ihtiyaç duyarak Pierre-Narcisse Guerin'nın atölyesine geçer. Canlı modelden çalışmalarla yoğun geçirdiği bir yılın sonunda kendi kendini eğitmeye karar verir ve Louvre'daki ustaları hızla kopyalamaya başlar. Rubens, Rembrandt veTitian’ın resimlerini çalışır, çağdaşı Antoine-Jean Gros'a hayrandır.

21 yaşındayken alelacele 1812 Salon'una

© soL