Kolay sevinip kolay üzülen bir milletiz. İstanbul’da bir otelin resepsiyon salonunda, gözyaşlarını tutamadan ağlayan insanların mutluluğu kolay kazanılmış bir mutluluk değildi. 50 yıla yakın bir süredir, insanımızın canını alan bir felaket tablosuyla karşı karşıyaydık. Taraflara dur demek, düşünün demek bile hayatlara, ocakların sönmesine neden olabiliyordu. Silahın şiddetin girdiği bir siyasi mücadelede haklı ya da haksız olmanın bir anlamı yoktu. Güçlü olan haklıydı.

Kürtler bu vahşet döneminde en iyi yetişmiş aydınlarını kaybetti. Kimisi devlet içindeki çetelerin hedefiydi, kimisi örgütün. Bunun da ayrıca bir muhasebesinin yapılmasına gerek bulunuyor…

Şimdi önümüze bakmak gerek. Yaraların sarılması........

© Serbestiyet